Το έχουμε καταλάβει εδώ και καιρό πως με κανένα τρόπο οι ισχυροί της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει και να αποχωρήσει από την Ο.Ν.Ε.. Αυτό γίνεται πρώτον γιατί πίσω από την παρουσία της Ελλάδας στην Ο.Ν.Ε. κρύβονται πολλά άλλα ζωτικά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα της Γαλλίας, της Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Θα μπορούσε εύκολα να δειχτεί πως αυτά τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα όχι μόνο ισχυροποιούνται και νομιμοποιούνται μέσα στα πλαίσια της Ο.Ν.Ε. αλλά αναμένονται με απόλυτη βεβαιότητα. Αυτό σημαίνει ότι χώρες όπως η Γερμανία αναμένει μέσα στα θεσμικά πλαίσια της Ο.Ν.Ε. να αποκομίσει ένα ελάχιστο ποσοστό σχετικών κερδών σε μια περίοδο ενός έτους. Δεύτερον, όλες οι χώρες έχουν καταλάβει το πόσο οδυνηρή θα είναι όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για αυτές η έξοδος της από την Ευρωζώνη. Αν γίνει αυτό θα χάσουν έναν μεγάλο πελάτη και αγοραστή προϊόντων τον οποίο με την θέληση του έχουν εμπλέξει σε ένα θεσμικό πλαίσιο και περιβάλλον που μπορεί να αποδειχτεί ότι και μακροχρόνια δεν μπορεί να είναι βιώσιμο για αυτόν, και μέσα σε αυτό νόμιμα τον εκμεταλλεύονται και τον εξουσιάζουν. Επίσης φοβούνται πως η κρίση άμεσα θα μεταφερθεί σαν ντόμινο σε όλες τις ευρωπαϊκές οικονομίες με απρόβλεπτα αποτελέσματα για αυτές. Άμεσες συνέπειες μιας τέτοιας διαδικασίας θα είναι όχι μόνο η κατάρρευση του ευρωπαϊκού νομισματικού και πιστωτικού συστήματος αλλά και του παγκόσμιου. Τα αποτελέσματα μπορεί κανείς μετά εύκολα να τα προβλέψει.
Αυτή είναι η μια πλευρά της κρίσης η οποία υποδηλώνει ότι οι ευρωπαίοι δεν μας λυπούνται, ούτε εξαιτίας της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προσπαθούν να μας βοηθήσουν. Αντιθέτως, προσπαθούν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν τα κεκτημένα συμφέροντα τους μέσα στην Ο.Ν.Ε.. Για αυτό τον λόγο η πολιτική τα τελευταία τρία χρόνια παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, τον ίδιο ρόλο που έπαιξε και κατά την ένταξη της Ελλάδας στην Ο.Ν.Ε.. Αυτή όμως η πολιτική, δεν έχει στόχο και σκοπό την πραγματική ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας. Στόχος τους είναι απλά να βάλουν την Ελλάδα σε ένα οικονομικό κώμα για τα επόμενα 30 περίπου χρόνια. Δυο γενιές Ελλήνων θα αναγκαστούν να υποφέρουν εξαιτίας ενός ευρωπαϊκού οικονομικού και πολιτικού περιβάλλοντος άνισου και ημιτελούς. Έτσι, για να υποστηρίξουν τα συμφέροντα τους θα κρατήσουν την Ελλάδα σε αυτό το οικονομικό κώμα και θα αναπτύξουν ένα σωρό από παλαιές και νέες εφευρετικές πολιτικές, όπως ήδη κάνουν, επιμήκυνσης του ελληνικού χρέους. Αυτό θα συμβαίνει μην έχετε αμφιβολία κάθε φορά που θα υπάρχει πρόβλημα στην αποπληρωμή των ελληνικών χρεών, όμως δεν είναι αυτή μια πραγματική πολιτική επίλυσης της ελληνικής κρίσης.
Τα παραπάνω παιχνίδια αποπληρωμής σημαίνουν ότι εν τέλει οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν κατά νου να λύσουν τα πραγματικά προβλήματα της Ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης. Θεωρούν ότι η ελληνική οικονομική κρίση αναπτύχτηκε μόνο μέσα σε ένα ελληνικό περιβάλλον. Αυτό δεν σημαίνει πως και οι ίδιοι δεν γνωρίζουν όλη την αλήθεια, απλά το παίζουν χαζοί. Για αυτό δεν κάνουν καμία αναφορά σε πραγματικές λύσεις αυτών των οικονομικών προβλημάτων και απλά θέλουν να τα βάλουν στο ψυγείο μέσω της συνεχόμενης επιμήκυνσης των ελληνικών χρεών. Αυτό όμως ίσως είναι χειρότερη πολιτική από την αναδιάρθρωση ή την χρεοκοπία. Γιατί η χρεοκοπία εν τέλει μπορεί να επέφερε πολλά βίαια δινά για τους Έλληνες αλλά θα διαρκούσε η περίοδος αναπροσαρμογής 2, 3, 4 το πολύ χρόνια. Οι παραπάνω πολιτικές όχι μόνο θα διαρκέσουν πάνω από 30 χρόνια αλλά δεν έχουν κανένα σημάδι αναπτυξιακών δράσεων.
Ο Keynes μετά την μεγάλη ύφεση του 1929 είχε τονίσει το πόσο σημαντικό είναι σε περιόδους κρίσης το κράτος να αυξάνει τις κρατικές δαπάνες για να λειτουργήσει ξανά η οικονομία. Αυτό κατά τον Keynes πρέπει να γίνει γιατί η ενεργός ζήτηση, η πραγματική ζήτηση προϊόντων, σχετίζεται άμεσα με τις προσδοκίες για το τι θα συμβεί στο μέλλον. Με μια απλή εφαρμογή αυτού του απλού και τόσο σημαντικού συμπεράσματος στην ελληνική περίπτωση σημαίνει πως: Το κράτος δεν έχει εξαιτίας των ελλειμμάτων και των χρεών καμία δυνατότητα αύξησης των δημοσίων δαπανών. Η ενεργός ζήτηση έχει μειωθεί σημαντικά, δεν υπάρχει καμία προσδοκία, καμία ελπίδα ότι αυτό θα αλλάξει στο μέλλον. Επιπλέον, τα ελληνικά νοικοκυριά είναι καταχρεωμένα εξαιτίας της φούσκας των δανείων και των πιστωτικών καρτών που αναπτύχτηκε στην Ελλάδα τα τελευταία 12 χρόνια αλλά κανείς δεν έχει αναλύσει.
Άρα, κάτω από ποιες συνθήκες θα βγει η ελληνική οικονομία από την κρίση εάν ο δημόσιος τομέας εξακολουθήσει να είναι σε κώμα, φυλακισμένος στο ευρωπαϊκό περιβάλλον, και οι έλληνες επιχειρηματίες χρεωμένοι? Θα πρέπει να είμαστε χαζοί, αλλά περιμένουμε την βοήθεια του «Θεού» που προσωπικά νομίζω δεν πρόκειται να έρθει ποτέ.
Δεν είμαι υπέρ της χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους απλά τονίζω ότι οι έλληνες πολιτικοί, επειδή η πολιτική είναι αυτή που μετράει σε αυτήν την διαδικασία, θα πρέπει να είναι πιο επιθετικοί στην πολιτική τους τονίζοντας όχι μόνο το θεσμικό, πολιτικό, και οικονομικό ευρωπαϊκό περιβάλλον που δημιουργήθηκε η κρίση στην Ελλάδα, στους ευρωπαίους εταίρους τους αλλά και τα μεγάλα κέρδη που αποκομίζουν από την είσοδο της Ελλάδας στην Ο.Ν.Ε., έτσι ώστε να κερδίσουν πραγματικές και αναπτυξιακές λύσεις για την Ελληνική οικονομία που εκτός των άλλων αυτήν την στιγμή δεν έχει καμία ελπίδα ανάπτυξης. Αν αυτό δεν κερδηθεί η Ελλάδα θα βρίσκεται σε κώμα τα επόμενα 30 χρόνια και αυτό θα είναι μεγάλο πολιτικό σφάλμα αλλά και πολιτική προδοσία απέναντι στις επόμενες γενιές νέων Ελλήνων.
Σχόλια