Αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο για να τονίσω την έλλειψη βασικών πολιτικών θεσμών οι οποίες λείπουν από το πολιτικό και εκλογικό μας σύστημα και οι οποίες καθορίζουν όχι μόνο την αξιοπιστία των πολιτικών υποκειμένων αλλά και το αποτέλεσμα των αποφάσεων τους. Είναι αυτή η έλλειψη η οποία προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό την πορεία της χωράς μας σαν πολιτική οντότητα.
Είναι Σάββατο απόγευμα μια ημέρα πριν τις εκλογές της 4ης Οκτώβριου και το πρώτο ερώτημα που μου έρχεται στο μυαλό είναι το τι θα αλλάξει με μια ενδεχόμενη αυριανή νίκη του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα. Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι τίποτα. Μάλιστα η ιδέα του τίποτα είναι τόσο καταφατική που δεν χωρά αμφιβολίες. Αν συμμετείχα αυτή την στιγμή σε μια πολιτική συζήτηση ίσως ο δημοσιογράφος θα με ρωτούσε γιατί το νομίζω αυτό. Υπάρχουν μια σειρά από λόγους αλλά ο κυριότερος είναι η κουλτούρα μέσα στην οποία έχουν γαλουχηθεί τα κυριότερα στελέχη των μεγάλων κομμάτων. Οι παραδοσιακές αντιλήψεις και οι τρόποι με τους οποίους δρουν βασίζονται σε ξεπερασμένα παραδείγματα πολιτικών συμπεριφορών. Οι πελατειακές σχέσεις, το λεγόμενο βύσμα και τα λεγόμενα μικρό ή μεγαλοπολιτικά συμφέροντα δεν αλλάζουν χωρίς την δράση για την αλλαγή τους. Είναι φανερό πως δεν έχει παρθεί καμία τέτοια δράση για την αντιμετώπιση τους και το κυριότερο δεν φαίνεται να προβληματίζουν κανένα από τα υποκείμενα.
Έστω και αν αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος για το τίποτα θα παραθέσω άλλον ένα ακόμα πιο σημαντικό. Το πολιτικό μας σύστημα βασίζεται σε αιωνίους βουλευτές, υπουργούς και πρωθυπουργούς. Η παραπάνω αιωνιότητα δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για την δημιουργία αναποτελεσματικών πολιτικών. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η αξιοκρατία καταρρέει και μαζί με αυτήν αφανίζονται και εξαφανίζονται τα πολιτικά υποκείμενα που έχουν αναπτύξει όλες τις ικανότητες για πραγματική συνεισφορά στην πολιτική ζωή του τόπου αφού ο δρόμος για την πολιτική εκλογή έχει κλείσει οριστικά. Οι αιώνιοι βουλευτές υπουργοί και πρωθυπουργοί είναι υπόλογοι των επιχειρηματικών οντοτήτων οι οποίες από την μια πλευρά τους προστατεύουν και από την άλλη τους προωθούν για να μπορέσουν μελλοντικά να περάσουν τα συμφέροντα τους. Έτσι το ελληνικό κοινοβούλιο μετατρέπεται σε έναν ευάλωτο οργανισμό. Το τίποτα θα συνεχίζει την πορεία του όσο θα επιτρέπουμε αιώνιους πρωθυπουργούς και βουλευτές.
Τον επόμενο λόγο για το τίποτα τον οφείλω στον θεωρητικό κλάδο της παγκόσμιας πολιτικής οικονομίας τα τελευταία 30 χρόνια. Συμφωνά με τους κυριότερους θεμελιωτές της οι πολιτικοί δεν έχουν τρόπο αντίδρασης απέναντι στα κεφάλαια των πολυεθνικών επιχειρήσεων. Ακόμα περισσότερο και εξαιτίας του ευάλωτου καπιταλιστικού συστήματος οι πολιτικοί στέκονται ανίκανοι να αντιδράσουν και να πάρουν αποτελεσματικές αποφάσεις αφού ο κόσμος βρίσκεται σε μια συνεχόμενη αλληλεπίδραση. Άρα ακόμα και αν μια απόφαση παρθεί δεν θα έχει αποτέλεσμα στο ευρύτερο πολιτικοοικονομικό περιβάλλον. Είναι γεγονός πως το εμπορικό, τραπεζικό, νομισματικό και χρηματοοικονομικό περιβάλλον που βασίζεται στις καπιταλιστικές συνθήκες της αγοράς πάσχει από σοβαρά προβλήματα.
Εκτός όμως από το διεθνές τίποτα το μυαλό μου σκέπτεται και ένα ακόμα λόγο για αυτό. Αυτό το τίποτα βασίζεται στην μη ύπαρξη κριτήριων για την εκλογή των πολιτικών υποκειμένων. Για να προσληφθώ ως εργάτης στο δήμο χρειάζομαι κάποια ελάχιστα κριτήρια όπως για παράδειγμα να έχω προηγούμενη εργασιακή εμπειρία, να έχω πτυχία, να ξέρω ξένες γλώσσες και να είμαι σωματικά και πνευματικά υγιής. Ποια από αυτά τα κριτήρια χρειαζόμαστε για να εξασκήσουμε το επάγγελμα του πολιτικού; Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι κανένα. Με αυτό τον τρόπο αντιλαμβάνομαι ότι όχι μονό δεν υπάρχει κάποιο κριτήριο για την εκλογή των πολιτικών αλλά ακόμα περισσότερο υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα εκπαίδευσης τους. Αυτό το θέμα είναι πολύ σοβαρό, αφού οι πολιτικοί μελλοντικά θα χρειαστεί να λάβουν αποφάσεις για την ευρύτερη ασφάλεια του ελληνικού κράτους, αλλά κανένας πάλι δεν ενεργεί προς την λύση του. Το αποτέλεσμα είναι το τίποτα να συνεχίζει να κυριαρχεί.
Αύριο εκτός απροόπτου το ΠΑΣΟΚ θα νικήσει τις εκλογές αλλά το να μπορέσει να ανταποκριθεί στις παγκόσμιες και εγχώριες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε καθίσταται για τους παραπάνω λόγους αδύνατη. Η έλλειψη των παραπάνω στοιχείων δημιουργεί ακατάλληλες συνθήκες για την ελληνική πολιτική η οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε καθορίζεται και από τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι παγκόσμιες συνθήκες είναι οι δυο κυριότεροι λόγοι που υποστηρίζω πως εν τέλει μια πιθανή εκλογή το ΠΑΣΟΚ στις αυριανές εκλογές θα είναι επιβλαβής για την μακροχρόνια πορεία του αφού πολύ γρήγορα θα διαψευστούν οι προσδοκίες για ένα καλύτερο μέλλον.
Αν η παραπάνω πρόβλεψη μελλοντικά φάνει πως αληθεύει τότε διακυβεύεται η πορεία της χωράς μας στο παγκόσμιο σύστημα. Εφόσον οι μικροπολιτικές υπερισχύουν των βασικών τόμων που πρέπει να δρομολογηθούν, η Ελλάδα σαν πολιτική οντότητα θα συνεχίζει να χάνει το κύρος και την αξιοπιστία της στο διεθνές περιβάλλον και η εξωτερική πίεση θα γίνει ασφυκτική σε τέτοιο βαθμό που οι μεγάλες διαμάχες της χώρας μας θα λάβουν αρνητική τροπή.
Είναι Σάββατο απόγευμα μια ημέρα πριν τις εκλογές της 4ης Οκτώβριου και το πρώτο ερώτημα που μου έρχεται στο μυαλό είναι το τι θα αλλάξει με μια ενδεχόμενη αυριανή νίκη του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα. Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι τίποτα. Μάλιστα η ιδέα του τίποτα είναι τόσο καταφατική που δεν χωρά αμφιβολίες. Αν συμμετείχα αυτή την στιγμή σε μια πολιτική συζήτηση ίσως ο δημοσιογράφος θα με ρωτούσε γιατί το νομίζω αυτό. Υπάρχουν μια σειρά από λόγους αλλά ο κυριότερος είναι η κουλτούρα μέσα στην οποία έχουν γαλουχηθεί τα κυριότερα στελέχη των μεγάλων κομμάτων. Οι παραδοσιακές αντιλήψεις και οι τρόποι με τους οποίους δρουν βασίζονται σε ξεπερασμένα παραδείγματα πολιτικών συμπεριφορών. Οι πελατειακές σχέσεις, το λεγόμενο βύσμα και τα λεγόμενα μικρό ή μεγαλοπολιτικά συμφέροντα δεν αλλάζουν χωρίς την δράση για την αλλαγή τους. Είναι φανερό πως δεν έχει παρθεί καμία τέτοια δράση για την αντιμετώπιση τους και το κυριότερο δεν φαίνεται να προβληματίζουν κανένα από τα υποκείμενα.
Έστω και αν αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος για το τίποτα θα παραθέσω άλλον ένα ακόμα πιο σημαντικό. Το πολιτικό μας σύστημα βασίζεται σε αιωνίους βουλευτές, υπουργούς και πρωθυπουργούς. Η παραπάνω αιωνιότητα δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για την δημιουργία αναποτελεσματικών πολιτικών. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η αξιοκρατία καταρρέει και μαζί με αυτήν αφανίζονται και εξαφανίζονται τα πολιτικά υποκείμενα που έχουν αναπτύξει όλες τις ικανότητες για πραγματική συνεισφορά στην πολιτική ζωή του τόπου αφού ο δρόμος για την πολιτική εκλογή έχει κλείσει οριστικά. Οι αιώνιοι βουλευτές υπουργοί και πρωθυπουργοί είναι υπόλογοι των επιχειρηματικών οντοτήτων οι οποίες από την μια πλευρά τους προστατεύουν και από την άλλη τους προωθούν για να μπορέσουν μελλοντικά να περάσουν τα συμφέροντα τους. Έτσι το ελληνικό κοινοβούλιο μετατρέπεται σε έναν ευάλωτο οργανισμό. Το τίποτα θα συνεχίζει την πορεία του όσο θα επιτρέπουμε αιώνιους πρωθυπουργούς και βουλευτές.
Τον επόμενο λόγο για το τίποτα τον οφείλω στον θεωρητικό κλάδο της παγκόσμιας πολιτικής οικονομίας τα τελευταία 30 χρόνια. Συμφωνά με τους κυριότερους θεμελιωτές της οι πολιτικοί δεν έχουν τρόπο αντίδρασης απέναντι στα κεφάλαια των πολυεθνικών επιχειρήσεων. Ακόμα περισσότερο και εξαιτίας του ευάλωτου καπιταλιστικού συστήματος οι πολιτικοί στέκονται ανίκανοι να αντιδράσουν και να πάρουν αποτελεσματικές αποφάσεις αφού ο κόσμος βρίσκεται σε μια συνεχόμενη αλληλεπίδραση. Άρα ακόμα και αν μια απόφαση παρθεί δεν θα έχει αποτέλεσμα στο ευρύτερο πολιτικοοικονομικό περιβάλλον. Είναι γεγονός πως το εμπορικό, τραπεζικό, νομισματικό και χρηματοοικονομικό περιβάλλον που βασίζεται στις καπιταλιστικές συνθήκες της αγοράς πάσχει από σοβαρά προβλήματα.
Εκτός όμως από το διεθνές τίποτα το μυαλό μου σκέπτεται και ένα ακόμα λόγο για αυτό. Αυτό το τίποτα βασίζεται στην μη ύπαρξη κριτήριων για την εκλογή των πολιτικών υποκειμένων. Για να προσληφθώ ως εργάτης στο δήμο χρειάζομαι κάποια ελάχιστα κριτήρια όπως για παράδειγμα να έχω προηγούμενη εργασιακή εμπειρία, να έχω πτυχία, να ξέρω ξένες γλώσσες και να είμαι σωματικά και πνευματικά υγιής. Ποια από αυτά τα κριτήρια χρειαζόμαστε για να εξασκήσουμε το επάγγελμα του πολιτικού; Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι κανένα. Με αυτό τον τρόπο αντιλαμβάνομαι ότι όχι μονό δεν υπάρχει κάποιο κριτήριο για την εκλογή των πολιτικών αλλά ακόμα περισσότερο υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα εκπαίδευσης τους. Αυτό το θέμα είναι πολύ σοβαρό, αφού οι πολιτικοί μελλοντικά θα χρειαστεί να λάβουν αποφάσεις για την ευρύτερη ασφάλεια του ελληνικού κράτους, αλλά κανένας πάλι δεν ενεργεί προς την λύση του. Το αποτέλεσμα είναι το τίποτα να συνεχίζει να κυριαρχεί.
Αύριο εκτός απροόπτου το ΠΑΣΟΚ θα νικήσει τις εκλογές αλλά το να μπορέσει να ανταποκριθεί στις παγκόσμιες και εγχώριες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε καθίσταται για τους παραπάνω λόγους αδύνατη. Η έλλειψη των παραπάνω στοιχείων δημιουργεί ακατάλληλες συνθήκες για την ελληνική πολιτική η οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε καθορίζεται και από τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι παγκόσμιες συνθήκες είναι οι δυο κυριότεροι λόγοι που υποστηρίζω πως εν τέλει μια πιθανή εκλογή το ΠΑΣΟΚ στις αυριανές εκλογές θα είναι επιβλαβής για την μακροχρόνια πορεία του αφού πολύ γρήγορα θα διαψευστούν οι προσδοκίες για ένα καλύτερο μέλλον.
Αν η παραπάνω πρόβλεψη μελλοντικά φάνει πως αληθεύει τότε διακυβεύεται η πορεία της χωράς μας στο παγκόσμιο σύστημα. Εφόσον οι μικροπολιτικές υπερισχύουν των βασικών τόμων που πρέπει να δρομολογηθούν, η Ελλάδα σαν πολιτική οντότητα θα συνεχίζει να χάνει το κύρος και την αξιοπιστία της στο διεθνές περιβάλλον και η εξωτερική πίεση θα γίνει ασφυκτική σε τέτοιο βαθμό που οι μεγάλες διαμάχες της χώρας μας θα λάβουν αρνητική τροπή.
Σχόλια