ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ

Σήμερα όπως και πολλές άλλες φορές τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες βρίσκονται αποπροσανατολισμένοι με τα λάθος ερωτήματα. Από τότε που ο Γ. Παπανδρέου σε αντίθεση με τις αποφάσεις του ευρωπαϊκού συμβουλίου αποφάσισε, πως έτσι επειδή ενδιαφέρεται για τα δημοκρατικά ιδεώδη σε αυτήν την χώρα, να ζητήσει την διεξαγωγή δημοψηφίσματος, εμείς οι έλληνες αρχίσαμε να εμπλεκόμαστε σε μια συζήτηση την οποία ένας κοινός νους δεν θα έκανε καν σκεφτόμενος τις συνθήκες που επικρατούν στο παγκόσμιο σύστημα. Η κίνηση του Παπανδρέου, χωρίς να το θέλει πραγματικά το πιστεύω, λίγο έλειψε να διαλύσει κάθε έννοια ορθολογικής σκέψης και πολιτικής όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Μου θύμισε τις φορές που παίζω poker   με τους φίλους μου και ένας εξ’ αυτών ο οποίος δεν μας έχει συνηθίσει στο επιθετικό παιχνίδι ξαφνικά μπλοφάρει για να κερδίσει. Εκείνη την στιγμή στο μυαλό είναι όλα αβέβαια και όλοι βρίσκονται αποσβολωμένοι μέχρι να συνειδητοποιήσουν το τι συμβαίνει. Τι είναι αυτό διερωτούνται, δ

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου του 2011 και στην Ελλάδα ψάχνουν για έσοδα. Τους μειώθηκαν λέει και δεν πιάσαμε του στόχους. Τα έσοδα είναι με βάση τον στόχο μειωμένα κατά 3.1% ενώ περιμέναμε να αυξηθούν κατά 1%. Από την άλλη πλευρά οι δαπάνες συνεχίζουν αυξανόμενες με ρυθμό 6.2% ενώ ανέμεναν μείωση στα 3.8%. Ο υπουργός οικονομικών της Ελλάδας πιστεύει πως το μεγάλο πρόβλημα είναι η απαισιοδοξία των πολιτών. Την ίδια στιγμή βέβαια αναγγέλλει πως ίσως χρειαστούν νέα μέτρα ενώ ο τόπος θα πρέπει να συνεχίσει να κυβερνάται από μία κυβέρνηση φάντασμα την ίδια στιγμή που η χώρα βρίσκεται σε κώμα. Και   σας ρωτώ φίλοι μου: Υπάρχει κανένας που να χαίρεται όταν του μειώνουν το μισθό; Υπάρχει κανένας επιχειρηματίας που θα προσλάβει έστω και έναν εργάτη για να παράγει και να αυξήσει τα κέρδη του; Υπάρχει κανένας που σήμερα θα πάει να αγοράσει ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, ένα οποιοδήποτε προϊόν που δεν έχει άμεσα ανάγκη; Υπάρχει κάποιος σε αυτήν την χώρα που να είναι τόσο ηλίθιος που να πιστεύει αυτές τις πο

In 1991, when the Maastricht Treaty was signed an entirely new economic project was created. The Economic and Monetary Union (EMU) was unique not only because its area, magnitude and extension were unprecedented, but also because the European countries transferred important elements of their political and economic sovereignty to transnational and intergovernmental institutions. In fact, the EMU signalled a new epoch in the history of human economic cooperation and organization. However, nearly twenty years later the unique project is not as stable as its founders dreamed. The Greek crisis that started in 2009 revealed its endogenous and exogenous flaws both in political and economic areas. In 2009, nobody in Greece could link the Greek domestic political and economic problems with the European Union (EU). Yes, in Greece there are huge and severe political and economic deficiencies and flaws. One could enumerate hundreds political and economic problems like the high inflation rates, un

Ο Feldstein το 1997 στο άρθρο του EMU and International Conflict είχε τονίσει ότι εάν η Οικονομική και Νομισματική Ένωση προχωρήσει και εν τέλει οδηγήσει σε μία πολιτική ένωση τότε ο κόσμος μπορεί να μην είναι ασφαλέστερος αφού τα συμφέροντα της  νέας ανεξάρτητης ευρωπαϊκής πολιτικής  δύναμης μπορεί να συγκρούονται με αυτά της Αμερικής. Όμως σχεδόν 15 χρόνια μετά το άρθρο του Feldstein στο Foreign Affairs οι προφητείες του δεν φαίνεται να επιβεβαιώνονται. Αυτό το άρθρο σκοπεύει να παρουσιάσει την ελληνική κρίση σαν ένα μέρος μιας μελλοντικής δυτικής κρίσης και να αναλύσει εν τάχει τις πιο σημαντικές πτυχές της. Κάτω από αυτά τα πλαίσια η ευρωπαϊκή και η αμερικάνικη πλευρά φαίνεται να ταυτίζονται και να υπερασπίζονται η μία την άλλη απέναντι στο πραγματικό εχθρό. Στα δύο προηγούμενα άρθρα μου είχα αναπτύξει πρώτον για ποιους λόγους η Ελλάδα δεν μπορεί να επιβιώσει μέσα στα πλαίσια της ευρωζώνης, λόγοι που αφορούσαν μια σειρά από οικονομικές, πολιτικές και θεσμικές αδυναμίες τη

Το έχουμε καταλάβει εδώ και καιρό πως με κανένα τρόπο οι ισχυροί της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει και να αποχωρήσει από την Ο.Ν.Ε.. Αυτό γίνεται πρώτον γιατί πίσω από την παρουσία της Ελλάδας στην Ο.Ν.Ε.   κρύβονται πολλά άλλα ζωτικά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα της Γαλλίας, της Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Θα μπορούσε εύκολα να δειχτεί πως αυτά τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα όχι μόνο ισχυροποιούνται και νομιμοποιούνται μέσα στα πλαίσια της Ο.Ν.Ε. αλλά αναμένονται με απόλυτη βεβαιότητα. Αυτό σημαίνει ότι χώρες όπως η Γερμανία αναμένει μέσα στα θεσμικά πλαίσια της Ο.Ν.Ε. να αποκομίσει ένα ελάχιστο ποσοστό σχετικών κερδών σε μια περίοδο ενός έτους. Δεύτερον, όλες οι χώρες έχουν καταλάβει το πόσο οδυνηρή θα είναι όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για αυτές η έξοδος της από την Ευρωζώνη. Αν γίνει αυτό θα χάσουν έναν μεγάλο πελάτη και αγοραστή προϊόντων τον οποίο με την θέληση του έχουν εμπλέξει σε ένα θεσμικό πλαίσιο και περιβάλλον που μπ