Σκοπός αυτού του κειμένου είναι
να αποδείξει κάτι πολύ απλό που δεν έχουμε ακόμα μάλλον κατανοήσει. Επιπλέον,
έστω και εάν δεν θα αναφερθούμε, η παρακάτω συζήτηση θα μας καθορίσει και τα
όρια όχι μόνο της πολιτικής αλλά και των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα σήμερα.
Όλο αυτό το διάστημα η συζήτηση
περί πολιτικής και οικονομίας στην Ελλάδα καθορίζονταν με βάση τον όρο
«Μνημόνιο». Ευτυχώς, μετά από αυτές τις εκλογές του Ιανουαρίου, σε κάθε
περίπτωση η χρησιμοποίηση του όρου «Μνημόνιο» όπως και τα παράγωγα του
«μνημονιακός» και «αντι-μνημονιακός» νομιμοποιείται και μαζί με αυτήν επανακαθορίζεται
η πολιτική και οικονομική πορεία των οικονομικών δρώντων στην ελληνική κοινωνία.
Με άλλα λόγια, ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα των εκλογών, η συζήτηση περί
πολιτικής οικονομίας στην Ελλάδα θα γίνεται χωρίς κάποιος να χαρακτηρίζεται πλέον με τον όρο «μνημονιακός» ή
«αντί-μνημονιακός», κακός ή καλός, ηθικός ή ανήθικος.
Μπορούμε να διακρίνουμε 3
περιπτώσεις:
Περίπτωση Α.
Εάν κερδίσει η Νέα Δημοκρατία τις
εκλογές τότε αυτό θα σημάνει πως ο ελληνικός λαός για τους εκάστοτε λόγους
αποφάσισε δημοκρατικά να συνεχίσει να είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης
δεχόμενος ασφαλώς και τους δυσβάσταχτους όρους συμμετοχής. Ταυτόχρονα, η
απόφαση αυτή θα επιβραβεύει όχι μόνο την αναγκαιότητα της συμμετοχής της
Ελλάδας στην ζώνη του ευρώ αλλά και τις ακολουθούμενες πολιτικές εξόδου. Το
μνημόνιο νομιμοποιείται με τον πιο πανηγυρικό τρόπο.
Περίπτωση Β
Εάν τώρα τις εκλογές τις κερδίσει
ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε να διακρίνουμε κάποιες υποπεριπτώσεις.
Β1. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύεται στο
Ευρωπαϊκό επίπεδο και συμφωνεί με τους Ευρωπαίους ηγέτες για τον από εδώ και
πέρα τρόπο επίλυσής της ελληνικής κρίσης χρέους στην βάση των ήδη συμφωνημένων
αρχών και κανόνων. Τότε, και σε αυτή την περίπτωση οι πολιτικές του μνημονίου
νομιμοποιούνται.
Β2. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύεται στο Ευρωπαϊκό
επίπεδο αλλά διαφωνεί με τους Ευρωπαίους ηγέτες για τον από εδώ και πέρα τρόπο
επίλυσής της ελληνικής κρίσης χρέους στην βάση των ήδη συμφωνημένων αρχών και
κανόνων. Για αυτό τον λόγο είναι πολύ πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει την διεξαγωγή
δημοψηφίσματος. Θα πρέπει ο ελληνικός λαός να αποφασίσει πιο δρόμο να διαλέξει.
Σε αυτή την περίπτωση, είτε θα περάσουμε στην περίπτωσή Α (πραγματοποίηση
εκλογών και νίκη της ΝΔ), είτε στην περίπτωση Β1 (ο ελληνικός λαός αποφασίζει
να αποδεχτούμε τους ευρωπαϊκούς κανόνες με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ), είτε στην
περίπτωση Γ. Σε κάθε μια από αυτές τις υποπεριπτώσεις η συζήτηση περί μνημονίων
και μνημονιακών πολιτικών νομιμοποιείται.
Περίπτωση Γ.
Οι διαπραγματεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ με
τις πολιτικές ηγεσίες στην Ευρώπη πέφτουν στο κενό. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει
μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να εγκαταλείψουμε την Ευρωζώνη. Τότε, σε
εκείνη την περίπτωση, είτε θα επέλθει μια βίαιη εσωτερική αλλαγή η οποία θα
αποκαταστήσει τις αρχικές ισορροπίες, είτε η χώρα θα αναγκαστεί να ακολουθήσει
τον δρόμο της δραχμής. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις ο όρος «μνημόνιο» νομιμοποιείται.
Στην πρώτη περίπτωση, γιατί ο λαός θα έχει επαναφέρει την χώρα στην αρχική
ισορροπία (έστω και εάν θα βρισκόμαστε τώρα σε πολύ χειρότερη θέση) και στην
δεύτερη γιατί πλέον θα πάψουν να υφίστανται τα μνημόνια.
Ασφαλώς και υπάρχει ακόμα το
ενδεχόμενο το πρώτο κόμμα να μην καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση ή το
ενδεχόμενο της δημιουργίας μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Ακόμα όμως και
έτσι να είναι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τους παραπάνω δρόμους με τον έναν ή
τον άλλο τρόπο.
Σχόλια