Είναι φαίνεται χαρακτηριστικό της
φυλής μας να κυνηγάμε μάγισσες και λύκους παντού. Έτσι, μάθαμε να δικαιολογούμε
τα πάντα, ακόμα και τους εαυτούς μας, και
με αυτό τον τρόπο, συνεχίζουμε ακόμα και τώρα να παραμυθιαζόμαστε.
Τι χρειάζεται να ακούσει ο λαός; Πως
θα κατευνάσουμε τον θυμό του; Πως θα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του; Με ποιο
τρόπο θα τον πείσουμε να μας ψηφίσει; Πως θα αποδείξουμε πως μετράμε πολιτικά; Με
έναν τρόπο. Πουλώντας παραμύθια. Παραμύθια της χαλιμάς.
Έτσι τουλάχιστον νοιώθω όταν
διαβάζω πως το πιο σοβαρό θέμα που μας απασχολεί σήμερα, δεν είναι η σωστή
διακυβέρνηση του τόπου, αλλά ο τρόπος
διανομής των λαφύρων. Ο Αλή Μπαμπά και οι 40 κλέφτες δηλαδή.
Μέσα σε μια νύχτα, ο πρίγκιπας
του παραμυθιού, θα φιλήσει την κοκκινοσκουφίτσα, και ο κακός ο λύκος, που την
κυριεύει τόσα και τόσα χρόνια, ως δια μαγείας
θα εξαφανιστεί.
Από την πλευρά της, η κακιά
μάγισσα, βλέποντας στον μαγικό της καθρέφτη την πριγκίπισσα να απελευθερώνεται
από τα μάγια, ποντάρει και αυτή στην ανατροπή.
ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ. Σιγά που θα χάναμεν.
Και νενικήκαμεν και με ανατροπη και over κύριοι. Βέβαια, έτσι όπως πάμε θα
ξεμείνουμε από δρομείς. Αλλά αυτό δεν είναι καθόλου σημαντικό.
Δυστυχώς όμως, όλοι ξέχασαν πως
τόσο ο λαγός όσο και ο παπουτσωμένος γάτος, φόραγαν μάλλον σταράκια και
κατάφερναν πάντα να ξεφεύγουν. Επίσης ξέχασαν πως ο λύκος κι αν εγέρασε κι
άσπρισε το μαλλί του, μήτε την γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλή του. Λύκος ποιος λύκος; Ο λύκος και τα 7 κατσικάκια;
Ο λαγός και ο λύκος ή η κοκκινοσκουφίτσα και ο κακός ο λύκος;
Τι με κοιτάς; Τι με ρωτάς; Παραμύθια
πουλώ της οκάς.
Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς
καλύτερα.
Σχόλια