Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα η πολιτική δεν βασίζεται σε στέρεα και σωστά οργανωμένα θεσμικά όργανα τα οποία να έχουν μελετήσει, σχεδιάσει και οργανώσει εκ των προτέρων το γιατί και το πώς. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο για την εσωτερική πολιτική αλλά και για την εξωτερική. Αντίθετα η πραγματική πολιτική μας κουλτούρα βασίζεται κυρίως τα τελευταία χρόνια στην πολιτική του θεάματος. Είναι προφανές πως τα μέσα και οι αποφάσεις για να βγει η Ελλάδα από την κρίση και να περάσει σε ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο στο διεθνές πεδίο συγκρούονται όχι μόνο με τα μικροσυμφέροντα αλλά και με το μικρόκοσμο του θεάματος. Αυτό σημαίνει πως εκτός από τα βασικά μειονεκτήματα που εμφανίζουμε στις δομές του πολιτικού μας συστήματος και έχουν να κάνουν από την επιλογή, τον τρόπο λειτουργίας και το σύστημα αποφάσεων η κάθε κυβέρνηση στέκεται δέσμια της κοινωνίας θεάματος αφού το θέαμα μεταβιβάζεται σε μέσο άσκησης και προώθησης της πολιτικής.
Ο παραπάνω ερασιτεχνισμός είναι τα τελευταία χρόνια το πιο σημαντικό και σοβαρό μειονέκτημα της ελληνικής πολιτικής. Η έλλειψη πολιτικής κουλτούρας και σταθερών πολιτικών αξιών στον τρόπο αποφάσεων είναι αδιαμφισβήτητη. Όσο και αν θέλουμε κάτι να αλλάξει, όσο και αν περιμένουμε ότι κάτι θα αλλάξει οι υπάρχουσες πολιτικές δομές και αλληλεπιδράσεις δεν ευνοούν την κατάσταση για αλλαγή. Αδιαμφισβήτητο είναι επίσης το γεγονός πως η Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζει για την λήψη ουσιαστικών πολιτικών οι οποίες συγκρούονται με μεγάλα ή μικρά συμφέροντα. Ίσως τελικά να μην είναι τόσο σημαντική η εικόνα της κυβέρνησης στα μέσα ενημέρωσης σε σχέση με τα αποτελέσματα που θα έρθουν αν δεν πραγματοποιήσουμε σημαντικές τομές. Είναι γεγονός πως η χώρα μας αυτήν την στιγμή δεν έχει ούτε χρόνο να χάσει αλλά και ούτε και τηλεοπτικό χρόνο να συζητήσει το πώς και το γιατί.
Τα σημαντικά προβλήματα πρέπει να λυθούν γιατί διαφορετικά θα φθαρεί και άλλο η αξιοπιστία της ελληνικής πολιτικής. Η παραπάνω επιχειρηματολογία μας δίνει να φάνει πως για να δημιουργήσουμε μια οργανωμένη κυβέρνηση χρειάζεται αλλαγή της πολιτικής μας κουλτούρας η οποία θα επιβραβεύει την συνέπεια και όχι τον ερασιτεχνισμό. Αν το επιτύχουμε αυτό ή αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το καταφέρει τότε δεν θα συζητάμε ούτε από τις τηλεοράσεις ούτε και από τις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα τις συγχυσμένες πολιτικές αντιδράσεις. Δεν είναι εχθρός μας το αποτέλεσμα που παρουσιάζετε αλλά το γιατί και το πως. Είναι αυτή η έλλειψη πολιτικών, δομών και κουλτούρας που με κάνει απαισιόδοξο ότι κάτι μπορεί να αλλάξει και όχι η επίδραση των υποκειμένων. Στον σημερινό κόσμο της αλληλεξάρτησης και της αλληλεπίδρασης η κοινωνία των πολιτών ξέρει και αναγνωρίζει άμεσα τις οργανωμένες και σωστές πολιτικές αποφάσεις. Αυτό σημαίνει πως και άμεσα μπορεί να αλλάζει και επιλογές χωρίς να επηρεάζεται από κανένα μέσο.
Ο παραπάνω ερασιτεχνισμός είναι τα τελευταία χρόνια το πιο σημαντικό και σοβαρό μειονέκτημα της ελληνικής πολιτικής. Η έλλειψη πολιτικής κουλτούρας και σταθερών πολιτικών αξιών στον τρόπο αποφάσεων είναι αδιαμφισβήτητη. Όσο και αν θέλουμε κάτι να αλλάξει, όσο και αν περιμένουμε ότι κάτι θα αλλάξει οι υπάρχουσες πολιτικές δομές και αλληλεπιδράσεις δεν ευνοούν την κατάσταση για αλλαγή. Αδιαμφισβήτητο είναι επίσης το γεγονός πως η Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζει για την λήψη ουσιαστικών πολιτικών οι οποίες συγκρούονται με μεγάλα ή μικρά συμφέροντα. Ίσως τελικά να μην είναι τόσο σημαντική η εικόνα της κυβέρνησης στα μέσα ενημέρωσης σε σχέση με τα αποτελέσματα που θα έρθουν αν δεν πραγματοποιήσουμε σημαντικές τομές. Είναι γεγονός πως η χώρα μας αυτήν την στιγμή δεν έχει ούτε χρόνο να χάσει αλλά και ούτε και τηλεοπτικό χρόνο να συζητήσει το πώς και το γιατί.
Τα σημαντικά προβλήματα πρέπει να λυθούν γιατί διαφορετικά θα φθαρεί και άλλο η αξιοπιστία της ελληνικής πολιτικής. Η παραπάνω επιχειρηματολογία μας δίνει να φάνει πως για να δημιουργήσουμε μια οργανωμένη κυβέρνηση χρειάζεται αλλαγή της πολιτικής μας κουλτούρας η οποία θα επιβραβεύει την συνέπεια και όχι τον ερασιτεχνισμό. Αν το επιτύχουμε αυτό ή αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το καταφέρει τότε δεν θα συζητάμε ούτε από τις τηλεοράσεις ούτε και από τις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα τις συγχυσμένες πολιτικές αντιδράσεις. Δεν είναι εχθρός μας το αποτέλεσμα που παρουσιάζετε αλλά το γιατί και το πως. Είναι αυτή η έλλειψη πολιτικών, δομών και κουλτούρας που με κάνει απαισιόδοξο ότι κάτι μπορεί να αλλάξει και όχι η επίδραση των υποκειμένων. Στον σημερινό κόσμο της αλληλεξάρτησης και της αλληλεπίδρασης η κοινωνία των πολιτών ξέρει και αναγνωρίζει άμεσα τις οργανωμένες και σωστές πολιτικές αποφάσεις. Αυτό σημαίνει πως και άμεσα μπορεί να αλλάζει και επιλογές χωρίς να επηρεάζεται από κανένα μέσο.
Σχόλια